dinsdag 25 februari 2014

Square one

Het is gedaan met de revalidatie. Maar dat wil niet zeggen dat ik genezen ben, integendeel.

Ik had al geen lessen meer ingepland voor de komende week omdat ik een gesprek wou met de kinesist van dienst. Die heeft meteen mijn denkpiste gevolgd en zegt zelf dat de revalidatie geen zin meer heeft. De bedoeling is dat je minder pijn krijgt mettertijd, maar dat is nooit gebeurd. Ik ben weer een maand of twee bezig maar nooit kwam er een moment dat er minder pijn was. Vorige week werd het duidelijk dat ik niet verder sta dan toen ik in mei vorig jaar van de operatietafel kwam.

Ik neem nog steeds dezelfde pijnstillers en de kinesist bevestigt dat het niet normaal is dat je zo'n dingen nog nodig hebt na zoveel maanden. Hij schrok nogal van de stofnaam en de dosis. Het was pas toen ik ze enkele dagen niet meer nam, dat dit ook echt duidelijk werd. Het enige dat de laatste sessies van de revalidatie gedaan hebben is de pijn verlichten van de inspanning van de revalidatie van twee dagen eerder. Dat is niet de bedoeling natuurlijk, en aan de bron van het probleem is nooit iets veranderd.

Nu heb ik een afspraak bij de fysische geneesheer op 18 maart. Die zal duidelijk maken wat mijn opties zijn, maar een derde operatie dringt zich op. De optie om langs de pijnkliniek te gaan zoals de huisdokter dat nog even voorstelde, vond de kinesist onzin. Als de pijn nu even erg is dan vorig jaar, dan zal dat niet meer veranderen. Een leven lang pijnstilling is voor hem geen optie, dus de Dynesys moet eruit en de wervels moeten aan elkaar vastgemaakt worden.

Het is zijn mening en hij is niet de specialist natuurlijk, maar ik voelde dit uiteraard al lang aankomen.

We wachten weer af...

2 opmerkingen:

  1. het is weer een extra maand wachten voor je meer weet. Je moet echt wel op je tanden bijten hè maatje. Dikke knuffel xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kom op Jan! Nog effe doorbijten. Hopelijk komt er dan een oplossing uit de bus. Ik duim alvast voor je!

    BeantwoordenVerwijderen