Ik probeer maar hè, een titel verzinnen die ervoor zorgt dat je dit leest ;-)
Maar hij is echt waar.
Ik had een slechte nacht. Ik ben normaal in slaap geraakt met de pijnstilling die nu voorhanden is. In theorie is dat een combinatie van Ibuprofen en Dafalgan. De gewone huis- tuin- en keukenmedicatie, zeg maar. Omdat ik geen Dafalgan mag nemen omdat mijn glucosesensor dan tilt slaagt, vroeg ik om een alternatief dat er niet kwam. Er werd gewoon overgeschakeld naar het maximum Ibuprofen dat je op een dag mag hebben. Toen na het avondeten duidelijk werd dat drie pilletjes toch niet deden wat ze moesten doen, kreeg ik er eentje bij hoewel ik dan de magische grens overschreed. Ik heb geen maagbloeding gekregen, dus de paniek mag van mijn part wel iets minder.
Maar om één uur werd ik dus wakker van de pijn. Voor mij lijkt dat nogal logisch als je weet dat ik nu bijna een half jaar oxycodon neem, wat een equivalent is van morfine. Plots val je dus terug op iets wat lang niet zo'n werking heeft, ook al ga je over die vreemde daglimiet.
Ik kon de nachtzuster overtuigen om de dokter van de spoed op te bellen en die gaf toestemming om me opnieuw morfine te geven, dit keer in een spuitje. Dat werd later die nacht herhaald omdat ook dat niet voldoende was. Ze noteerde nu ook dat er opnieuw een gesprek moest komen met de anestesiste om verder de pijnbestrijding te bespreken.
Zo'n gesprek was er al toen ze de pomp kwamen loskoppelen. Toen ze de werking van zo'n morfinepomp had uitgelegd, zei ik dat ik dus last had van het medicijn. Het weegt niet op tegen de pijnstilling, maar ik kijk dus scheel als ik morfine in mijn lichaam heb. Ik kan er niks aan doen: ik heb een helder zicht, dus niet troebel, maar ik kijk altijd scheel. Dat is heel vervelend omdat het je evenwicht verstoort en je kan de ondertitels op de TV niet lezen. Eerst moest ze een beetje lachen met dit effect, maar ze zei dat het heel uitzonderlijk inderdaad wel voorkwam. Alleen: ze kon zich niet voorstellen dat het in mijn geval zo is, want zegt ze: enkel bij mensen die nooit alcohol drinken, komt dit neveneffect af en toe voor. Ze was verbaasd dat ik tot die groep behoorde, ik ben immers een man en ik ben volwassen. Waarom zou je dan geen alcohol drinken? Ik zeg met mijn arrogante mond nog dat haar redenering eigenlijk schrijnend is en ze geeft me zelfs gelijk. Maar we weten nu hoe het komt: door mijn drankverleden kan ik dus nu niet tegen morfine.
Dat vind ik niet heel erg ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten