Veilig

Hoe ver moet je gaan om je veilig te voelen? Ik weet het niet, het is een moeilijke vraag. In mijn vroegere kantoor in Hoboken ging ik daar ver in. Maar het was een noodzaak. Het was in feite een gelijkvloers appartement waar je dus makkelijk kon binnenkijken. Ik werkte vaak 's avonds en 's nachts en dan kon je de computerschermen goed zien staan. Daarom heb ik kort nadat ik het gekocht had metalen elektrische rolluiken laten plaatsen. Het moest ook elektrisch, want er waren 6 ramen. Ik zag me ook niet elke ochtend alle zes de rolluiken openen met een lint.

Er was ook een alarm aanwezig, dat was al toen ik het kocht. Maar na een tijd bleek dat ook niet voldoende. Ik heb de laatste jaren ook tralies laten plaatsen voor de ramen. In de periode dat ik er zat heb ik drie inbraakpogingen gehad, dus ik deed niet gewoon paniekerig, het was echt wel nodig. De laatste poging was er echt over. Ik zat 's nachts te programmeren. Het was zomer en de raam stond open. Iemand sprak me aan door het open raam en vroeg in gebrekkig Nederlands of ik 20€ kon wisselen. Natuurlijk ging ik er niet op in en ik stuurde de jongeman weg. Hij wandelde verder, en blijkbaar liep iemand hem achterna. Dat bleek zijn compaan te zijn, die had ondertussen geprobeerd om de achterste ruit van het appartement in te slaan met een schroevendraaier. Ik zag kleine putjes in het vensterglas.

Ook de voordeur was niet veilig. Het was een standaard binnendeur voor een appartement. Die liet ik al snel vervangen door een 'echte'. Volgens de verkoper was deze deur sterker dan de muur waar je ze in plaatst:

Ze hing met 16 sluitpunten vast in de muur. Dat zijn metalen pinnen van bijna 2 cm dik. Als je ze op slot draaide ging er een mechanisme in beweging dat doet denken aan een kluisdeur.

Nu zit mijn kantoor mee in het nieuwe appartement. We zitten 10 hoog, dus dat is op zich al een pak veiliger. Toch hebben we ook nu dit soort deuren laten plaatsen. Ik zeg deuren want er zijn er twee nodig. Ja, we hebben een achterdeur in ons appartement ;-)