Eindelijk taart

Dat ik eindelijk de taart bij had was afgesproken. Mijn verjaardag was al lang geleden, maar er waren nog anderen die kaarsjes uitbliezen de laatste weken. Dus deze week was mijn inhaalweek. Natuurlijk liep het opnieuw bijna fout. Want bij de bakker had ik niets besteld en toen ik het zonder bestelling wou proberen was ie zelfs al dicht. Ik had er weer goede redenen voor maar deze keer was het echt. Het goede nieuws van deze week gooide de planning die ik toch een beetje had danig in de war.

Er zijn steile bergen te beklimmen. Mijn berg van de laatste tijd was een heuveltje in vergelijking met wat anderen moeten doormaken. We praten er enkel over om beurt. Maar nu werd ik gefeliciteerd in iemands monoloog en dan komt het gesprek natuurlijk wel op gang.

Er is trouwens een hele goede reden voor. Ik heb altijd gezegd dat ik sinds ik de kamer binnenkwam de meeste problemen kon aanpakken zonder uit te schuiven, behalve eentje. En net dat eentje is dan toch gelukt deze week. Ik ben er heel blij mee en de groep deelde die vreugde. Wellicht omdat ik er al twee jaar op hamerde dat dit probleem spiegelglad zou zijn is de tafel even blij als ik dat ik bijna moeiteloos rechtop bleef staan. Ik heb behoorlijk leren schaatsen de laatste twee jaar!

Bedankt tafel, jullie doen wonderen!