Lui

Het woord betekent slaperig bij ons. Het betekent soms ook geen zin hebben om iets te doen. In onze provincie gaan mensen slapen als ze lui zijn. In andere provincies moeten ze moe zijn om te gaan slapen.

Vroeger was ik altijd lui voor ik ging slapen. Dat is maar goed ook, want als je niet lui bent, geraak je niet in slaap. Toch is dat met de jaren erg veranderd. Om te beginnen kwam het tijdstip meestal heel laat. Ofwel had ik nooit echt zin om te gaan slapen, dat kan ook. Ik weet nog dat ik als kind nooit wou gaan slapen. Mijn ouders hadden de meeste moeite om me in bed te krijgen, en als het al lukte kwam ik vaak terug om iets te zoeken in de ijskast of om naar het toilet te gaan.

Het is veranderd toen voor de eerste keer een woning kocht. Er was veel werk aan en ik moest met veel dingen rekening houden. Plots bleek dat ik niet goed was in het organiseren van de werken en er kwam voor de eerste keer stress aan te pas. Ik herinner me het goed, want ik ging toen voor het eerst in jaren naar de dokter. Ik had klachten over kortademigheid en slapeloosheid. Toen ie het woordje "stress" uitsprak moest ik erg lachen. Ikke? Stress? dat kan helemaal niet. Ik was de rust zelve.

Maar hij had gelijk. Naar buiten toe leek ik misschien rustig, maar vanbinnen was ik constant bezig met nadenken over vanalles en nog wat. Niet alleen slechte dingen hoor, niet enkel zorgen. Ook positieve dingen: dromen, verlangens en plannen voor de toekomst. Maar ze hielden me altijd wakker. Ik kon niet meer stoppen met nadenken en dat hield me altijd wakker.

Ik heb er toen een goed middel voor gevonden. Een glas wijn helpt je te ontspannen en je raakt makkelijker in slaap. Dat was toen nooit de echte reden om iets te drinken, maar het hielp dus wel. Maar vele jaren later was het soms wel de reden. Er kwamen periodes waar ik besloot om niets meer te drinken. Ze waren zeldzaam, maar het gebeurde. Het eerste probleem dat ik dan kreeg was slapeloosheid. Geen uur, geen enkele uren maar soms een hele nacht. Dus echt een hele nacht wakker liggen en 's morgens opstaan zonder één minuut je ogen gesloten te hebben. In de ergste periodes heb ik ooit twee nachten na elkaar niet geslapen.

Toen de beslissing genomen was om niets meer te drinken, had ik medische hulp nodig om te kunnen slapen. Eerst met slaapmiddelen, later met begeleiding van een psycholoog. Hij leerde me enkele truukjes om in slaap te geraken. Eéntje was een magneetbord. Ik had een groot magneetbord waar je met uitwisbare stiften op kon schrijven. Ik schreef in een grote wolk alle woorden op waar ik aan dacht. Niet enkel zorgen maar ook gewone ideeën, soms ook leuke dingen. En het hielp me enorm. De woorden waren weg uit mijn hoofd en ik viel in slaap.

Nu is het helemaal anders. Ik heb meestal alle ideeën al opgeschreven en zorgen zijn er niet op het moment dat ik de slaap moet vatten. Door dag per dag te leven is het veel eenvoudiger. En ik val nu meestal binnen de minuut in slaap. Als ik lui ben toch ;-)