Een duidelijke afspraak werd nooit gemaakt. Er zijn ook geen regels die je volgen moet of straffen voor wie faalt. Alles wat er is, is een boek met twaalf stappen en een tafel met een tiental personen.
Het principe is geniaal in zijn eenvoud en dat was ook duidelijk vanaf het begin. Het heet leven dag per dag en het is een schande dat dit geen schoolvak is. Er zijn geen regels, enkel richtlijnen. Regels zijn immers de oorzaak van het grote probleem, want toen je buiten de lijntjes ging kleuren en foert zei tegen de wereld, is het probleem net ontstaan. Een nieuwe set regels zouden niet werken, dus een andere aanpak was nodig.
Maar ze zijn er wel en je kan er niet omheen. De stappen staan op papier en ooit zou je best eens kijken wat er echt in staat. Dringend is het niet, want net vandaag nog werd stap tien gelezen toen ik nog onderweg was. Toen ik eenmaal aan de beurt kwam om te spreken, stond ik met de mond vol tanden. Nu ja, als je er bij was heb je dat niet gemerkt, want ik babbel honderduit aan deze tafel. Alleen zei ik niks over stap 10, want wat die zegt weet ik niet zonder hem eerst gehoord te hebben. Misschien was het toevallig vlotjesweg toch to the point, maar dat was dan per abuis.
Toch zijn ze belangrijk en je weet dat. Je kan lang verder met stap één, ik deed dat meer dan een jaar. Stap twee ging over God en dat stak me tegen. Een workaround tilde me over die barrière en dan kon ik verder gaan. Maar aan tien geraakte ik dus nog niet, ook niet na enkele jaren. Ooit komt dat wel, ik heb alle tijd.
Richtlijnen zijn er om te volgen en als je deze ziekte hebt, is dat ook moeilijk. Dat foertmoment bleef zo dichtbij dat je extra aandacht nodig had. Extra hulp en meer mensen om je heen. Meer afspraken per week en meer berichtjes of telefoongesprekjes dan wat ik nodig had toen ik in die periode zat toen alles nog wat nieuwer was.
Waarom het misliep weet ik niet. De richting ken ik en de struikelblokken zeker. Dat het met gevoel te maken heeft en dat je net dát niet aankon, staat in elk geval vast. Maar het is wellicht ook een probleem dat niet uniek is, alleen kan jij er niet mee om. Jij kan dat niet door die ziekte en je weet dat. Daarom had je ook die richtlijnen.
Lees ze heel goed. Er staat dat je dag per dag leeft. Doe dat dan en kom morgen terug. Ninety days, ninety meetings was het plan. Het was streng, maar het voelde goed. Lees het eens heel goed. Ergens staat in dat je niet vanaf nul herbegint. Ergens staat in dat je welkom bent als je terugkomt. Ook zonder de woorden weet je dat, want we doen niks anders dan dat herhalen. In het Antwerps zeggen we gewoon: "blijven komen, blijven komen".
Je deed het niet en toen liep het mis. Maar kom morgen terug en denk aan stap één. Leven dag per dag wil zeggen dat gisteren niet telt en morgen ook niet. Leven dag per dag wil zeggen dat je elke ochtend de Lotto wint. Elke ochtend krijg je de kans om één dag niet te drinken. Elke ochtend krijg je de kans om één dag gelukkig te zijn.
Doe dat morgen en kom het 's avonds vertellen. Je zal zien dat het werkt.
Het is helemaal niet terug naar af. Het was gewoon een verkeerde afrit. Je bent zo weer op de snelweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten