zaterdag 31 mei 2014

Eén op tien

Als ik zaag over tien op tien, dan moet ik het goede nieuws ook melden. En dat goede nieuws kwam deze morgen van diezelfde denkbeeldige score die ik bijhoud.

Alleen al het feit dat die vorige pagina, toen de pijn dus nog tien op tien was, maar vijf dagen oud is, wil dus zeggen dat het vanaf dan heel erg snel de goeie kant opging. Elke dag een beetje minder pijn en een beetje meer mogelijkheden.

Maar vanmorgen is er een grens overschreden: één op tien op mijn pijnschaal is namelijk niet meer gebeurd sinds 29 augustus toen ik het enkele dagen later nog One step forward... noemde in deze bladzijden. Als ik het herlees en zie dat ik toen eindigde met de klassieke : on verra... , kon ik moeilijk weten dat ik één operatie en negen maanden verder zou zijn voor het weer zou beteren.

Maar deze ochtend was het duidelijk: ik werd wakker van mijn glucosesensor! Op zich is dat geen goed nieuws, want het wil zeggen dat er iets mis is met mijn bloedsuiker. Maar dat ie dat deed rond half zeven, dat was wel goed nieuws. Ik heb immers voor de eerste keer in maanden kunnen 'uitslapen' tot half zeven, zonder één keer van de pijn wakker te worden rond vijf uur 's ochtends. Meestal stond ik ook meteen op om meteen een pijnstiller te nemen.

Maar nu niks van dat! Gezwind uit bed huppelen zit er niet in, wellicht doe ik dat best nooit meer, maar er was nauwelijks pijn en met de techniek om uit het bed te kruipen die me nu al enkele jaren eigen is, voelde alles zo normaal aan dat ik bijna vergat om die eerste pijnstiller te nemen. Pas nadat ik mijn Ganze Bohne gemalen had en de tijd had gegeven om echte koffie te worden, drong het tot me door dat de pilletjes nog in hun verpakking zaten.

Te vroeg victorie kraaien doe ik nooit. Maar het is wel negen maanden geleden dat ik zo weinig pijn had! En dat stemt een mens gelukkig, voor zover ik het buiten de rugklachten nog niet was.

Laat me eindigen met dezelfde voorzichtige woorden die nu eerder een zweem van optimisme krijgen, eerder dan de oudere we-zullen-wel-zien-gedachte:

On verra... :)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten